Bos día a quen queira que poida ler este blog,
Levo moito tempo sen escribir por aquí e quería decir que estou ben. Ás veces teño momentos tristes nos que sen saber porqué se me da por chorar, outros teño días de euforia e de rir ata doerme a cara. Sen ir máis lonxe o outro día coincidín co meu irmán nunha tapería e lieime ata as tantas tomando viños. O efecto elicóptero ao chegar á cama foi inevitable.
Teño que recoñecer que vou dando pasos hacia a unha recuperación anímica, tempo atrás estaba desfeita e agora xa comezo a ser persoa. Resulta curioso que non hai moitos días alguén me dixo que estaba moi á defensiva cando hai semanas que ese resorte o teño máis controlado.
Tamén teño que dicir que acadei o valor e a forza necesaria para leer algo que me emocionou moito. Non falo da carta que lle leín a miña prima o día do primeiro aniversario da súa morte. Foi algo máis forte, unha mensaxe que deixou alguén antes de partir. Xa contarei máis detalles.
Estiven de vacacións e fun un día ao fin da terra, a Fisterra, teño que admitir que foi en boa compaña. Á volta confundinme de carretera e acabei sen saber ben porqué nun sitio que me gusta, o Castro de Baroña, un lugar máxico onde me gusta recargar as pilas.
Unha cousa que penso últimamente é algo inquedante. Soño moitas veces co meu pai e é algo que me gusta se non fora porque en todos os soños que tiven dende o final da enfermidade rematan de xeito tráxico. Curioso...
Levo un mes sen ir á psicóloga que me está axudando con todo esto que chegou a superarme, e cando volva vou ter un montón de cousas para lle contar. Teño tamén moitas outras das que escribir pero non me ven a inspiración por ningún sitio. Espero que un día, o menos pensado, as ganas de escribir volvan a min e empece por contestar a unha "carta" moi especial que recibín non hai moito
So quería facer constar a miña volta das vacacións e as miñas ganas de non abandonar un rincón que me serviu de desafogo.
Sem comentários:
Enviar um comentário