terça-feira, 6 de dezembro de 2011

Al final de la función

É triste ver un escenario abandonado, onde as luces xa non brilan co espectáculo. É triste ver co o artista que colleitou centos de aplausos xa non ten forzas para actuar e como entre bastidores ve a fin do seu número. O seu grupo de teatro está aí, amosándolle o bonito do momento, pero un aforo case baldeiro e cheo de po non é un panorama alentador para seguir con esta obra. Unha representación que todavía non rematou.
O artista protagonista é un home alto, delgado, moreno de pelo pero con entradas que lle fan parecer que ten unha enorme fronte, ten un singular bigote con historia propia e nunca, nunca lle faltou humor para botarlle á súa actuación. A obra que está representando ten trazos de drama pero non hai tanto tempo tiña tintes cómicos e alegres, e ainda neste preciso instante que vai baixando o telón ten detalles marabillosos.
Naquel vello teatro onde se representan diferentes obras, hai dúas pingueiras e dende o patio de butacas se pode escoitar o son das gotas na rúa ao chover, ás veces suave eu otras máis intensamente. Pero ese teatro é ben querido polos seus seguidores e ainda que os focos xa non brilan coma antes, non rematou a función. O protagonista mira paciente o momento de saír a escena de novo, con un último impulso a dicir o seu discurso final. Mentres non caia o telón de todo a obra non terá finalizado así que como decía o gran Charlie Chaplin nun dos seus poemas:

"La vida es una obra de teatro que no permite ensayos...
Por eso, canta, ríe, baila, llora
y vive intensamente cada momento de tu vida...
...antes que el telón baje
y la obra termine sin aplausos.
¡Hey, hey, sonríe!
más no te escondas detrás de esa sonrisa...
Muestra aquello que eres, sin miedo.
Existen personas que sueñan
con tu sonrisa, así como yo.

¡Vive! ¡Intenta!
La vida no pasa de una tentativa.

¡Ama!
Ama por encima de todo,
ama a todo y a todos.
No cierres los ojos a la suciedad del mundo,
¡no ignores el hambre!
Olvida la bomba,
pero antes haz algo para combatirla,
aunque no te sientas capaz.

¡Busca!
Busca lo que hay de bueno en todo y todos.
No hagas de los defectos una distancia,
y sí, una aproximación.

¡Acepta!
La vida, las personas,
haz de ellas tu razón de vivir.

¡Entiende!
Entiende a las personas que piensan diferente a ti,
no las repruebes.

¡Eh! Mira...
Mira a tu espalda, cuantos amigos...
¿Ya hiciste a alguien feliz hoy?
¿O hiciste sufrir a alguien con tu egoísmo?

¡Eh! No corras...
¿Para que tanta prisa?
Corre apenas dentro tuyo.

¡Sueña!
Pero no perjudiques a nadie y
no transformes tu sueño en fuga.

¡Cree! ¡Espera!
Siempre habrá una salida,
siempre brillará una estrella.

¡Llora! ¡Lucha!
Haz aquello que te gusta,
siente lo que hay dentro de ti.

Oye...
Escucha lo que las otras personas
tienen que decir, es importante.

Sube...
Haz de los obstáculos escalones
para aquello que quieres alcanzar.
Mas no te olvides de aquellos
que no consiguieron subir
en la escalera de la vida.

¡Descubre!
Descubre aquello que es bueno dentro tuyo.
Procura por encima de todo ser gente,
yo también voy a intentar.
¡Hey! Tú...
ahora ve en paz.
Yo preciso decirte que... TE ADORO,
simplemente porque existes"

E hoxe máis que nunca sinto que ese artista se asemella máis a Chaplin do que xamáis creín.

Sem comentários:

Enviar um comentário